mgr Mirella Andryszczak
Psycholog, Psychoterapeuta, Hortiterapeuta,
Mentor Autopsychoterapii
AutoPsychoTerapia
Co to jest autopsychoterapia?
Autopsychoterapia polega na racjonalizowaniu emocjonalnych nastawień.
To metoda autopsychoterapeutyczna, opracowana przez amerykańskiego psychologa i psychoterapeutę Alberta Ellisa – twórcę terapii racjonalno-emotywnej.
W swojej pracy psychoterapeutycznej odkrył on, że wszyscy neurotycy odznaczają się irracjonalnym i sztywnym myśleniem oraz że są świadomi tych myśli. Uznał, iż negatywne emocje, np. strach albo zazdrość, biorą się z błędnej oceny świata zewnętrznego, zatem neurotyczność nie wynika z samej rzeczywistości, ale z jej interpretacji.
Zobacz film: "Rozpoznaj stan zdrowia psychicznego online"
Albert Ellis od 1955 roku zaczął określać swoją terapię jako terapię racjonalno-emotywną, w której terapeuta uczy klienta, w jaki sposób nieracjonalne przekonania dotyczące świata decydują o emocjonalnym bólu. Podstawą autopsychoterapii jest wszechstronne, samodzielne dążenie do zmiany nieracjonalnych postaw na drodze analizy, logicznego myślenia, uczenia się, samoedukacji i rozwoju silnej woli. Terapia racjonalno-emotywna behawioralna (ang. Rational Emotive Behaviour Therapy, REBT) zaliczana jest do grona terapii poznawczo-behawioralnych, skupiających się na demaskowaniu nieracjonalnych przekonań, które prowadzą do negatywnych emocji.
Terapia samego siebie
Autopsychoterapia jest czasami określana, jako terapia samego siebie albo terapia indywidualna, ale to nie do końca słuszne stwierdzenie. U podstaw autopsychoterapii leży założenie racjonalizowania emocjonalnych nastawień pacjenta. Według autora autopsychoterapii, Alberta Ellisa, główny powód frustracji, nerwic czy zachowań neurotycznych stanowią irracjonalne poglądy dotyczące własnych możliwości i powinności oraz idealistyczne oczekiwania dotyczące przebiegu wydarzeń. W sytuacji, kiedy następuje niepowodzenie albo niekorzystny rozwój sytuacji, jednostka naraża się na poważne wstrząsy psychiczne i psychosomatyczne.
Zastosowanie autopsychoterapii
Psychoterapia Ellisa znajduje zastosowanie w leczeniu nerwic i psychoz oraz wszelkich zachowań autodestrukcyjnych, które uniemożliwiają samorealizację, poczucie samospełnienia, szczęścia i satysfakcji życiowej.
W toku pracy terapeutycznej świadome i nieświadome dysfunkcjonalne przekonania, oceny czy interpretacje zastępuje się bardziej produktywnymi i racjonalnymi. Najczęściej człowiek myśli w kategoriach „muszę” albo „powinienem”, co blokuje elastyczne potrzeby, chęci i preferencje.
Poddawanie się
percepcja zdarzenia jako nie do zniesienia: „Nie przeżyję tego”;wymagania – zawierają stwierdzenia „muszę” albo „powinienem”: „Nie mogę zawieść”, „Musi mi się udać”, „Powinnam to zrobić”
Ocenianie
subiektywny i kategoryczny osąd siebie i innych: „Jestem głupi, beznadziejny”
Czy autopsychoterapia jest dla mnie?
Myślisz w ten sposób? Zostań swoim własnym terapeutą.
Sprawdź czy oceniasz siebie i świat w najbardziej nielogiczny sposób wg. A. Ellisa:
Katastrofizowanie
opis zdarzeń minionych i przyszłych za pomocą słów typu: „straszne”, „okropne”, „tragedia”, „katastrofa”, „koniec świata”
Autopsychoterapia
a inne nurty psychoterapeutyczne
Psychoterapia w wąskim znaczeniu – to specjalistyczna metoda leczenia, polegająca na intencjonalnym stosowaniu zaprogramowanych oddziaływań psychologicznych, wykorzystująca wiedzę teoretyczną i umiejętności psychoterapeuty (najczęściej psychologa klinicznego lub psychiatry) w procesie niesienia pomocy.
Związek emocjonalny, jaki powstaje między psychoterapeutą a pacjentem, jest często w sposób zamierzony wykorzystywany jako podstawowy środek leczenia. Cel psychoterapii to przede wszystkim rozwój osobowy, zdrowie psychiczne i usuwanie objawów chorobowych pacjenta.
Aby mówić o autopsychoterapii, należy mieć świadomość, czym jest psychoterapia. Termin „psychoterapia” pochodzi z języka greckiego (gr. psyche – dusza, therapien – leczyć) i można wyróżnić trzy różne znaczenia tego słowa.
Psychoterapia w rozumieniu potocznym – to rozmowa odbyta z życzliwą osobą, udzielanie rad, pocieszanie, uspokajanie, dodawanie otuchy osobie nieradzącej sobie z własnymi problemami, by złagodzić jej trudności.
Psychoterapia w szerokim sensie – to dziedzina kultury, skupiająca w sobie najogólniejsze pytania o naturę ludzką, o zdrowie i chorobę oraz koncentrująca się na indywidualnym człowieku, który cierpi i szuka pomocy.
Nurty psychoterapii
Autopsychoterapia
a terapia poznawcza
Terapia poznawcza odwołuje się do tezy, że zaburzenia powstają w rezultacie procesu uczenia się. Niewłaściwy sposób percepcji i interpretacji zdarzeń prowadzi do powstania dezadaptacyjnych zachowań, zatem zaburzenia emocjonalne i niefunkcjonalne zachowania to skutek zaburzeń myślenia, które podczas terapii są usuwane. Pacjent uczy się rozpoznawania dysfunkcjonalnego sposobu myślenia, irracjonalnych schematów poznawczych i ich metod eliminowania.
Większość psychoterapeutów nie trzyma się ściśle konkretnej orientacji teoretycznej, ale stosuje psychoterapię eklektyczną, integrującą tezy zawarte w różnych szkołach. Zazwyczaj poszczególne szkoły psychoterapeutyczne różnią się stosowanymi technikami, charakterem sesji terapeutycznych, typami problemów pacjenta czy formami organizacyjnymi (psychoterapia grupowa, psychoterapia rodzinna, psychoterapia indywidualna).
Autopsychoterapia mieściłaby się najbardziej w podejściu behawioralno-poznawczym i terapii poznawczej, której reprezentantami są Aaron Beck i Albert Ellis.
Za pomocą jakich metod dokonuje się zmiana sztywnych teorii osobistych na teorie bardziej elastyczne?
nauka tolerancji na frustrację
zmiana filozofii życiowej (weryfikacja przekonań na wzór badań empirycznych)
zadawanie prac domowych
identyfikacja nieracjonalnych przekonań, które stanowią bazę problemów
uczenie, że każdy ma prawo do popełniania błędów
przypowiastki i systematyczne wykłady
dialog sokratejski
Jak wygląda
autopsychoterapia?
By stać się człowiekiem w pełni autonomicznym, szczęśliwym i zdolnym do samoakceptacji, należy niwelować błędy w myśleniu i irracjonalne interpretacje zdarzeń. To nie sama sytuacja jest źródłem problemów.
Zazwyczaj w trudnościach człowieka i odczuwanych stresach pośredniczy proces poznawczy – interpretacja zdarzenia, a więc schemat prezentuje się w następujący sposób: zdarzenie → interpretacja zdarzenia (ocena) → emocje (uczucia, np. lęk, złość, agresja).
Terapeuta stara się, aby klient sam (autopsychoterapia) doszedł do tego, dlaczego jego przekonania nie mają potwierdzenia w rzeczywistości.
Dialog sokratejski między terapeutą a klientem jest potem uwewnętrzniony w taki sposób, aby pacjent przy występowaniu nieracjonalnych przekonań sam siebie pytał, czy rzeczywiście jest tak, jak myśli i czuje.
Wszystko, co służy zdrowiu psychicznemu (psychodrama, trans hipnotyczny, techniki modelowania, klaryfikacja, praca z ciałem, ćwiczenia relaksacyjne, interpretacja itp.) jest warte użycia podczas autopsychoterapii.
"AutoPsychoTerapia,
drogą do pełnego zdrowia, poprzez
harmonię ciała, umysłu i duszy."
mgr Mirella Andryszczak
Psycholog, Psychoterapeuta, Hortiterapeuta,
Mentor Autopsychoterapii
AutoPsychoTerapia
Co to jest autopsychoterapia?
Autopsychoterapia polega na racjonalizowaniu emocjonalnych nastawień. To metoda autopsychoterapeutyczna, opracowana przez amerykańskiego psychologa i psychoterapeutę Alberta Ellisa – twórcę terapii racjonalno-emotywnej.
W swojej pracy psychoterapeutycznej odkrył on, że wszyscy neurotycy odznaczają się irracjonalnym i sztywnym myśleniem oraz że są świadomi tych myśli. Uznał, iż negatywne emocje, np. strach albo zazdrość, biorą się z błędnej oceny świata zewnętrznego, zatem neurotyczność nie wynika z samej rzeczywistości, ale z jej interpretacji.
Zobacz film: "Rozpoznaj stan zdrowia psychicznego online"
Albert Ellis od 1955 roku zaczął określać swoją terapię jako terapię racjonalno-emotywną, w której terapeuta uczy klienta, w jaki sposób nieracjonalne przekonania dotyczące świata decydują o emocjonalnym bólu. Podstawą autopsychoterapii jest wszechstronne, samodzielne dążenie do zmiany nieracjonalnych postaw na drodze analizy, logicznego myślenia, uczenia się, samoedukacji i rozwoju silnej woli. Terapia racjonalno-emotywna behawioralna (ang. Rational Emotive Behaviour Therapy, REBT) zaliczana jest do grona terapii poznawczo-behawioralnych, skupiających się na demaskowaniu nieracjonalnych przekonań, które prowadzą do negatywnych emocji.
Terapia samego siebie
Autopsychoterapia jest czasami określana, jako terapia samego siebie albo terapia indywidualna, ale to nie do końca słuszne stwierdzenie. U podstaw autopsychoterapii leży założenie racjonalizowania emocjonalnych nastawień pacjenta. Według autora autopsychoterapii, Alberta Ellisa, główny powód frustracji, nerwic czy zachowań neurotycznych stanowią irracjonalne poglądy dotyczące własnych możliwości i powinności oraz idealistyczne oczekiwania dotyczące przebiegu wydarzeń. W sytuacji, kiedy następuje niepowodzenie albo niekorzystny rozwój sytuacji, jednostka naraża się na poważne wstrząsy psychiczne i psychosomatyczne.
Zastosowanie autopsychoterapii
Psychoterapia Ellisa znajduje zastosowanie w leczeniu nerwic i psychoz oraz wszelkich zachowań autodestrukcyjnych, które uniemożliwiają samorealizację, poczucie samospełnienia, szczęścia i satysfakcji życiowej.
W toku pracy terapeutycznej świadome i nieświadome dysfunkcjonalne przekonania, oceny czy interpretacje zastępuje się bardziej produktywnymi i racjonalnymi. Najczęściej człowiek myśli w kategoriach „muszę” albo „powinienem”, co blokuje elastyczne potrzeby, chęci i preferencje.
Ocenianie
subiektywny i kategoryczny osąd siebie i innych: „Jestem głupi, beznadziejny”
Czy autopsychoterapia jest dla mnie?
Myślisz w ten sposób? Zostań swoim własnym terapeutą.
Sprawdź czy oceniasz siebie i świat w najbardziej nielogiczny sposób wg. A. Ellisa:
Poddawanie się
percepcja zdarzenia jako nie do zniesienia: „Nie przeżyję tego”;wymagania – zawierają stwierdzenia „muszę” albo „powinienem”: „Nie mogę zawieść”, „Musi mi się udać”, „Powinnam to zrobić”
Katastrofizowanie
opis zdarzeń minionych i przyszłych za pomocą słów typu: „straszne”, „okropne”, „tragedia”, „katastrofa”, „koniec świata”
Autopsychoterapia
a inne nurty psychoterapeutyczne
Psychoterapia w wąskim znaczeniu – to specjalistyczna metoda leczenia, polegająca na intencjonalnym stosowaniu zaprogramowanych oddziaływań psychologicznych, wykorzystująca wiedzę teoretyczną i umiejętności psychoterapeuty (najczęściej psychologa klinicznego lub psychiatry) w procesie niesienia pomocy.
Związek emocjonalny, jaki powstaje między psychoterapeutą a pacjentem, jest często w sposób zamierzony wykorzystywany jako podstawowy środek leczenia. Cel psychoterapii to przede wszystkim rozwój osobowy, zdrowie psychiczne i usuwanie objawów chorobowych pacjenta.
Aby mówić o autopsychoterapii, należy mieć świadomość, czym jest psychoterapia. Termin „psychoterapia” pochodzi z języka greckiego (gr. psyche – dusza, therapien – leczyć) i można wyróżnić trzy różne znaczenia tego słowa.
Psychoterapia w rozumieniu potocznym – to rozmowa odbyta z życzliwą osobą, udzielanie rad, pocieszanie, uspokajanie, dodawanie otuchy osobie nieradzącej sobie z własnymi problemami, by złagodzić jej trudności.
Psychoterapia w szerokim sensie – to dziedzina kultury, skupiająca w sobie najogólniejsze pytania o naturę ludzką, o zdrowie i chorobę oraz koncentrująca się na indywidualnym człowieku, który cierpi i szuka pomocy.
Nurty psychoterapii
Autopsychoterapia
a terapia poznawcza
Terapia poznawcza odwołuje się do tezy, że zaburzenia powstają w rezultacie procesu uczenia się. Niewłaściwy sposób percepcji i interpretacji zdarzeń prowadzi do powstania dezadaptacyjnych zachowań, zatem zaburzenia emocjonalne i niefunkcjonalne zachowania to skutek zaburzeń myślenia, które podczas terapii są usuwane. Pacjent uczy się rozpoznawania dysfunkcjonalnego sposobu myślenia, irracjonalnych schematów poznawczych i ich metod eliminowania.
Większość psychoterapeutów nie trzyma się ściśle konkretnej orientacji teoretycznej, ale stosuje psychoterapię eklektyczną, integrującą tezy zawarte w różnych szkołach. Zazwyczaj poszczególne szkoły psychoterapeutyczne różnią się stosowanymi technikami, charakterem sesji terapeutycznych, typami problemów pacjenta czy formami organizacyjnymi (psychoterapia grupowa, psychoterapia rodzinna, psychoterapia indywidualna).
Autopsychoterapia mieściłaby się najbardziej w podejściu behawioralno-poznawczym i terapii poznawczej, której reprezentantami są Aaron Beck i Albert Ellis.
Za pomocą jakich metod dokonuje się zmiana sztywnych teorii osobistych na teorie bardziej elastyczne?
nauka tolerancji na frustrację
zmiana filozofii życiowej (weryfikacja przekonań na wzór badań empirycznych)
zadawanie prac domowych
identyfikacja nieracjonalnych przekonań, które stanowią bazę problemów
uczenie, że każdy ma prawo do popełniania błędów
przypowiastki i systematyczne wykłady
dialog sokratejski
Jak wygląda
autopsychoterapia?
By stać się człowiekiem w pełni autonomicznym, szczęśliwym i zdolnym do samoakceptacji, należy niwelować błędy w myśleniu i irracjonalne interpretacje zdarzeń. To nie sama sytuacja jest źródłem problemów.
Zazwyczaj w trudnościach człowieka i odczuwanych stresach pośredniczy proces poznawczy – interpretacja zdarzenia, a więc schemat prezentuje się w następujący sposób: zdarzenie → interpretacja zdarzenia (ocena) → emocje (uczucia, np. lęk, złość, agresja).
Terapeuta stara się, aby klient sam (autopsychoterapia) doszedł do tego, dlaczego jego przekonania nie mają potwierdzenia w rzeczywistości.
Dialog sokratejski między terapeutą a klientem jest potem uwewnętrzniony w taki sposób, aby pacjent przy występowaniu nieracjonalnych przekonań sam siebie pytał, czy rzeczywiście jest tak, jak myśli i czuje.
Wszystko, co służy zdrowiu psychicznemu (psychodrama, trans hipnotyczny, techniki modelowania, klaryfikacja, praca z ciałem, ćwiczenia relaksacyjne, interpretacja itp.) jest warte użycia podczas autopsychoterapii.
"AutoPsychoTerapia,
drogą do pełnego zdrowia, poprzez
harmonię ciała, umysłu i duszy."
Potrzebujesz wsparcia? Napisz do mnie
ul. Kazimierza Wielkiego 5c/149
61-863 Poznań
Skontaktuj się ze mną
AutoPsychoTerapia - Mirella Andryszczak 2024